Η ζωή είναι σαν μια σκηνή

με Μπάρα July 10 | 2014

Καθώς βιώνω και συνειδητοποιώ όλο και περισσότερο αυτό το γεγονός, νιώθω ότι το πώς παίζεις στη σκηνή σου είναι το κλειδί για μια ευκολότερη ζωή. Αν είσαι στη σκηνή πρέπει να παίζεις καλά, με αυτό εννοώ να είσαι απόλυτα ειλικρινής, αληθινός και ζωντανός. Μόνο ένας πραγματικός ηθοποιός είναι καλός ηθοποιός. Στη σκηνή δεν υπάρχει φόβος για το μέλλον, υπάρχει μόνο το παρόν. Και μπορείτε να απολαύσετε οποιονδήποτε ρόλο. μπορείς να είσαι ο τρελός ή σοβαρός άνθρωπος, ευγενικός ή μαλακός, το αφεντικό ή ο υπηρέτης, η μητέρα, ο σύζυγος, ο δάσκαλος ή οτιδήποτε άλλο. Και παρόλο που υποδύεσαι διαφορετικούς ρόλους, κάποια στιγμή συνειδητοποιείς ότι δεν είσαι ψεύτικος, αυτά τα χαρακτηριστικά είναι μέρος του εαυτού σου. Ο ρόλος που παίζετε αυτή τη στιγμή είναι απλώς μια πτυχή της προσωπικότητάς σας, αυτή που θέλετε να σας δουν αυτή τη στιγμή. Οι άνθρωποι συχνά αυτοπροσδιορίζονται σαν να έχουν μόνο έναν ρόλο στη ζωή τους. Αλλά ο ρόλος που παίζετε μπορεί να αλλάξει κατά τη διάρκεια της ζωής σας, ακόμη και κατά τη διάρκεια μιας μέρας. Και είναι βαρετό να πιστεύεις και να προσηλώνεις μόνο έναν ρόλο. Γίνεται πολύ διασκεδαστικό όταν αρχίσετε να παρατηρείτε ποιος είναι ο ρόλος σας σε οποιαδήποτε νέα κατάσταση. Ειδικά αν παραδοθείς σε αυτό και το αποδεχτείς πλήρως. Για παράδειγμα, εάν είστε σε θέση να παίξετε τον τέλειο υπηρέτη, ξέρετε πώς νιώθετε και την επόμενη φορά μπορείτε να είστε το τέλειο αφεντικό λόγω της εμπειρίας σας ως υπηρέτης. Το θέμα είναι ότι αν δεν αποδέχεσαι τον ρόλο σου και τον μισείς, δεν μπορείς να προχωρήσεις ποτέ. Δεν μπορείς ποτέ να βγεις από αυτό. Ένα βήμα μπορεί να είναι: μην παίρνετε τον εαυτό σας πολύ στα σοβαρά! Νιώστε σαν να βρίσκεστε στη σκηνή. Παρατηρήστε πώς αισθάνεστε για τον ρόλο στον οποίο βρίσκεστε. Και αν δεν σας αρέσει, δείτε το πιο προσεκτικά. Ποιος είναι ο λόγος που δεν νιώθεις άνετα με αυτό. Και να θυμάστε πάντα να αναπνέετε! Το επόμενο βήμα μπορεί να ακούγεται τρελό αλλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος: πρέπει να το ερωτευτείς. Αυτό σημαίνει πλήρη αποδοχή που είναι μόνο αγάπη. Και τότε αρχίζει η διασκέδαση. μπορείτε ελεύθερα να μπείτε και να βγείτε από οτιδήποτε θέλετε. Αυτό είναι ένα απίστευτο συναίσθημα ελευθερίας. Ποια είναι λοιπόν τα βήματα; 1. Μην παίρνετε τίποτα πολύ στα σοβαρά. Η ζωή αλλάζει συνέχεια και αυτή η στιγμή αργά ή γρήγορα θα περάσει. Προσπαθήστε να δείτε την κατάσταση από ψηλά, σαν να κοιτάτε από ψηλά το θέατρο ως σκηνοθέτης, ενώ ταυτόχρονα συμμετέχετε στη σκηνή. 2. Συνειδητοποιήστε ότι αυτό είναι απλώς ένας ρόλος. Δεν είσαι εσύ ο ρόλος. Για παράδειγμα, ίσως τώρα είστε η μητέρα της οικογένειας, που φροντίζει τα παιδιά, μαγειρεύει και καθαρίζει. Και μετά από τις 6 το απόγευμα θα μεταβείτε σε σέξι, παθιασμένη κυρία, ντυμένη για να έχετε ένα τέλειο ραντεβού με τον άντρα σας. Πρέπει να βάλουμε λίγο μπαχαρικό και να γίνουμε ζωντανοί στον ρόλο! 3. Ερωτεύσου τον ρόλο. Η αγάπη είναι αποδοχή! Αναπνεύστε βαθιά μέχρι την κοιλιά, παρατηρώντας τι είναι αυτό που δεν σας αρέσει. Τότε βρες το κουράγιο να το αποδεχτείς. Ελπίζω ότι αυτή η προσέγγιση θα αποτελέσει έμπνευση για εσάς. Και η τελευταία μου πρόταση είναι να μην περιμένεις θαύματα αμέσως. Όπως με κάθε άσκηση αυτο-ανάπτυξης, χρειάζεται εξάσκηση. Κάνε υπομονή. Και συνέχισε να αναπνέεις :) Αν υπάρχει κάτι για το οποίο αναρωτιέστε, μη διστάσετε να αφήσετε ένα σχόλιο. Μπάρα

Να κρατήσουμε επαφή:

Δωρεάν Ενημερώσεις μέσω email

Τώρα μπορείτε να λαμβάνετε πληροφορίες για όλες τις ειδήσεις και τις δραστηριότητες που αποστέλλονται απευθείας στην αλληλογραφία σας

Για τη διευκόλυνσή σας, ορισμένα σχόλια έχουν μεταφραστεί αυτόματα στη γλώσσα της επιλογής σας. Κάντε κλικ στο "ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ" στα αυτόματα μεταφρασμένα σχόλια για να διαβάσετε το πρωτότυπο.

◼ Adhe, Portugal

UZIoKXbQtotBjSUnC

Γεια, αυτό είναι το poewufrl. Ευχαριστώ για τα νέα.

Hey, that's poewufrl. Thanks for the news.

Δείτε το αρχικό κείμενο

◼ Bara tantra, Spain

re:Mojo

Γεια σου Mojo, Η απάντηση βρίσκεται ήδη στην ερώτησή σου. Αν θέλετε να αλλάξετε προς το καλύτερο, σημαίνει ότι πιστεύετε ότι τώρα δεν είστε αρκετά καλοί. Είναι το ίδιο όπως όταν αγαπάς πραγματικά κάποιον. πιστεύεις ότι είναι υπέροχοι, αλλά ξέρεις ότι δεν είναι τέλειοι. Οπότε αποδέχεσαι και εκείνο το μέρος τους που δεν είναι τέλειο. Η μαγεία γίνεται με πλήρη αποδοχή. Η ίδια η αποδοχή ξεκινά τη διαδικασία αλλαγής. Πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας και, ιδανικά, να διαλογιστούμε πάνω στο θέμα. Μπάρα

Hi Mojo, The answer is already in your question. If you want to change for the better, it means you believe that now you’re not good enough. It’s the same as when you really love someone; you believe they’re great, but you know they’re not perfect. So you’re accepting that part of them that is not perfect as well. The magic happens with full acceptance. Acceptance itself starts the changing process. We have to learn self love and, ideally, meditate on the subject. Bara

Μέλος PREMIUM

◼ Mojo55-7, Switzerland

Γεια σου bara. Ευχαριστώ για την απάντησή σου. Δεν είναι απαραίτητα ότι κάποιος θέλει να αλλάξει επειδή δεν νιώθει αρκετά καλά. Μπορεί να θέλει κανείς να ξεπεράσει την παροδική σωματική απόλαυση της σεξουαλικότητας για να αποκτήσει μια πιο μόνιμα ικανοποιητική ψυχοσωματική εμπειρία. Γι' αυτό σπουδάζω Τάντρα. Η δυσκολία είναι να απαλλαγούμε από την κοινωνική ρύθμιση που εμποδίζει την πρόοδο προς την επίτευξη αυτής της υπερβατικής κατάστασης. Ανυπομονώ να δω περισσότερες από τις σκέψεις σας για το πώς μπορεί να γίνει αυτό. Τις καλύτερες ευχές μου. Mojo55-7.

Hello bara. Thank you for your reply. It's not necessarily that one wants to change because one doesn't feel good enough. It can be that one wants to transcend the transient physical pleasure of sexuality in order to attain a more permanently satisfying psychosomatic experience. That is why I am studying Tantra. The difficulty is to get rid of the social conditioning that inhibits progress towards achieving that transcendent status. I look forward to seeing more of your thoughts on how that can be done. Best wishes. Mojo55-7.

◼ Michael-12, United States

Life on a Stage

Οι αναλογίες που κάνετε είναι ενδιαφέρουσες για σκέψη και σίγουρα συμφωνώ ότι κάποιος πρέπει να αγκαλιάσει πλήρως όλες τις πτυχές της προσωπικότητάς του για να ζήσει μια απόλυτα ευτυχισμένη ζωή. Οι περισσότεροι από εμάς, νομίζω, περνάμε μια ζωή προσπαθώντας να φτάσουμε σε εκείνο το σημείο της πλήρους αποδοχής του εαυτού μας!! Αλλά η σκηνική αναλογία καταρρέει με την έννοια ότι οι ηθοποιοί στη σκηνή παίζουν κάποιο ρόλο και αυτό το μέρος μπορεί να μην αντικατοπτρίζει, και συχνά δεν αντικατοπτρίζει καμία πτυχή της αληθινής τους προσωπικότητας. Οι καλοί ηθοποιοί σε κάνουν να ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ότι οι απεικονίσεις των ρόλων τους είναι πραγματικές, ακόμα κι όταν δεν είναι. Όταν πετυχαίνει, είναι υψηλή τέχνη... αλλά δεν είναι ζωή!!

The analogies you make are interesting to think about and I certainly agree that one must fully embrace all aspects of one's personality to lead a completely happy life. Most of us, I think, spend a lifetime trying to reach that point of full self-acceptance!! But the stage analogy does break down in the sense that the actors on the stage ARE playing a part, and that part may not, and often does not, reflect any aspect of their true personalities. Good actors make you BELIEVE that their role depictions are real, even when they are not. When successful, it is high art... but it is not life!!

Μου αρέσει η αναλογία, αλλά είναι δύσκολο να είμαι ειλικρινής ενώ υποδύομαι. Το κλειδί, όπως προτείνεις, είναι να αγαπάς τον εαυτό σου. Το πρόβλημα είναι, ωστόσο, ότι η πραγματικότητα συχνά παρεισφρέει. Οι συνεχείς πρόβες είναι σημαντικές για την υποκριτική, αλλά πρέπει ακόμα να πιστεύεις στον ρόλο για να είσαι ειλικρινής. Αυτή είναι η δυσκολία που αντιμετωπίζουν οι περισσότεροι άνθρωποι, γιατί γνωρίζουν τον εαυτό τους και τις ανεπάρκειές τους. Ως εκ τούτου, το ερώτημα μπορεί να είναι: πώς μπορούν να αποστασιοποιηθούν αρκετά διανοητικά ώστε να αποδεχτούν ποιοι και τι πραγματικά είναι, ωστόσο εξακολουθούν να πιστεύουν ότι μπορούν να αλλάξουν προς το καλύτερο;. Υποψιάζομαι ότι οι περισσότεροι από εμάς χρειαζόμαστε έναν συμπονετικό δάσκαλο για να μας καθοδηγήσει και να μας βοηθήσει να βελτιωθούμε.

I like the analogy, but it is difficult to be honest whilst acting. The key, as you suggest, is to love yourself. The problem is, however, that reality often intrudes. Continually rehearsing is important for acting, but you still have to believe in the role in order to be sincere. That's the difficulty most people have, because they are aware of themselves and their inadequacies. The question might be therefore: how can they mentally detach themselves enough in order to accept who and what they really are, yet still believe that they can change for the better?. I suspect that most of us need a sympathetic teacher to guide and help us to improve.